dag 10 - ijeng plateau

sonny bracht ons de vorige dag van bromo naar de voet van de ijeng vulkaan. de rit verliep goed tot een dertigtal km van ons eindpunt, een koffieplantage van arabica en robusta koffie. de weg veranderde in een rotsmassa waardoor we amper 5 km per uur vooruit kwamen. hels op het einde van een rit van vijf uur, maar we moesten er doorheen. ijeng ligt erg afgelegen en de toegang is rudimentair. keerzijde van de medaille is de afwezigheid van massatoerisme wat ervoor zorgt dat de natuur tot zijn recht kom. we naderden het plateua langs de westerzijde en komen werkelijk geen enkele toeristenwagen tegen. moest onze arme personenwagen hier in panne vallen, wat reëel zou zijn gezien de staat van deze 'wegen', dan konden we de nacht in de jungle doorbrengen. we hebben dus menig paternoster gebeden en een offer aan allah gemaakt toen we erdoor waren. dit was de eerste keer dat ik me echt zorgen maakte :-).

we overnachtten in een dorp dat maar één bestaansreden heeft, ervoor zorgen dat de koffiebonen geplukt geraken. we komen terecht in een oud-koloniaal gebouw, gedateerd maar authentiek. ik geraak aan de pinten met sonny die volledig loskomt en precies een goed stuk in zijn voeten krijgt. de moslims hier nemen het niet zo nauw met het alcoholverbod :-). eigelijk wel een toffe pé hoor, alleen wat stil in het begin.

we staan om vijf uur op en vertrekken rond zes naar de voet van de krater. de heenrit loopt door een landschap dat me aan de alpen doet denken. sonny zet ons af aan 'pos altuding' waar onze trek begint naar de top van de vulkaan. de verassing is de brute schoonheid de natuur tijdens de stijle klim. dvanaf de voet komen de zwaveldragers ons tegemoet. hun taak bestaat erin de 80 kilo zware manden gevuld met 85% pure zwavel uit de krater te halen en naar beneden te brengen, een helse opdracht. ik probeerde een mand op mijn schouders en tis niet van de poes. onze klim verlopt 3 km 'stif umhuug', lekker zwaar voor de kuitjes. boven komen de zwaveldampen ons tegemoet, de wind zit slecht. ik bind mijn zakdoek voor mijn mond en zie eruit als een westernbandiet. het is alweer erg mooi, maar de krater is niet echt het hoogtepunt, de wandeling erheen des te meer. de afdaling terug naar het dal is belastend, en het gaat beter wanneer je loopt. zaak is natuurlijk gestopt te geraken zonder de kant in te gaan. onderweg nog gezocht naar witwanggibbons (frits :-)), echt ze zouden er zitten, maar vergeefs.

sonny brengt ons veilig naar banyuwangi waar we nu lekker zitten te genieten van de zon, tis hier minstens dertig graden :-).  morgen hervatten we onze trektocht richting bali. we zien het eiland trouwens van op ons terras, de heerlijke zeewind in ons gezicht